مدح و شهادت حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها
وقـتـی که فـراتـر ز زمـان است رقـیه از مَنـظـر من جـان جـهـان است رقیه مفـهـوم عـزیزی و غـریبی و شجاعت در جزء نه در سطح کـلان است رقیه مـانـند عـلـی اکـبـر و مانـند اباالفـضل در کـربـبـلا یک جـریـان اسـت رقـیه زینب به حسینش همۀ عمر چگونه ست نسبت به اباالـفـضل هـمـان است رقیه وقتی شده مهـمـان خـرابه به قـدم‌هاش من مـعـتـقـدم گـنـج نـهـان اسـت رقـیه مـانـنـد حـسـیـن بـن عـلـی بـر تـن آدم جسم است اگر سوریه جان است رقیه آنجا که عـمـو آمده با مـشـک لب رود عــکـس وسـط آب روان اسـت رقـیــه من باورم این است که از خلقـت عالم مقصود حسین است و بهانه ست رقیه رفـته ست عـلی اکبر و تا لحـظۀ آخر ای وای که گوشش به اذان است رقیه در مجـلس تنـهـایی جـسـم عـلـی اکـبر با روضۀ سر مرثـیه‌خـوان است رقیه |